Φυσικά τοπία της Β. Εύβοιας

Λιχαδονήσια

[40′ από το κάμπινγκ] Σύμφωνα με τη μυθολογία η σύζυγος του Ηρακλή η Διηάνειρα, νομίζοντας ότι είναι απατημένη, του έστειλε με τον Λίχα έναν δηλητηριασμένο χιτώνα. Τη στιγμή που ο Ηρακλής φόρεσε το χιτώνα και άρχισε να υποφέρει από τους πόνους άρπαξε τον υπηρέτη και τον εκσφενδόνισε προς την θάλασσα. Τα μέλη του έπεσαν γύρω από το ακρωτήρι Κήναιο, όπου ο Ποσειδώνας τα μεταμόρφωσε σε μικρά νησάκια, γνωστά σήμερα ως Λιχαδονήσια.

Στην πραγματικότητα τα νησάκια είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας και αναδύθηκαν περίπου το 426 π.Χ. Τα ονομάζουν “οι Σεϊχέλες της Εύβοιας” αφού μοιάζουν σαν νησιά του Ειρηνικού.

Καταρράκτες Δρυμώνας

[25′ από το κάμπινγκ] Οι Καταρράκτες Δρυμώνα βρίσκονται σε υψόμετρο 620 μέτρων, 4 χιλιόμετρα από το Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ και λίγο έξω από το χωριό Δρυμώνα.

Είναι τμήμα του ποταμού Σηπιά, ο οποίος σχηματίζεται στο Ξηρό Όρος και εκβάλλει στο Βόρειο Ευβοικό. Οι καταρράκτες αποτελούνται από ένα δίκτυο ρυακιών και από τρεις καταρράκτες που δημιουργούν δύο μικρές λίμνες. Ο ψηλότερος από αυτούς πέφτει με ορμή από υψόμετρο 15 μέτρων. Η περιοχή έχει διαμορφωθεί, με μικρό δίκτυο μονοπατιών, γέφυρες και παγκάκια.

Η βιοποικιλότητα της περιοχής είναι πολύ πλούσια. Τα πυκνά δάση που την περικλείουν αποτελούνται κυρίως από μαυρόπευκα, βελανιδιές και χαλέπιο πεύκη. Άλλα δέντρα που φυτρώνουν κοντά στους καταρράκτες είναι τα πλατάνια, τα σφενδάμια, οι βελανιδιές, τα αγριόκεδρα και οι φτελιές και πολλά είδη λουλουδιών. Η πανίδα περιλαμβάνει πολλά είδη των δασών και των ορεινών ποταμών, από αρπακτικά όπως φιδαετοί, γερακίνες και πετρίτες και νυχτόβια αρπακτικά όπως μπούφοι και κουκουβάγιες. Η ορνιθοπανίδα συμπληρώνεται με είδη όπως μπεκάτσες, ορτύκια, κούκοι, δρυοκολάπτες και πολλά άλλα.Το υδάτινο σύστημα των καταρρακτών αποτελεί ιδανικό βιότοπο για μικρά ζώα, όπως αμφίβια, ερπετά και έντομα, που ζούνε σε μικρές ορεινές λίμνες και ρυάκια αλλά και θηλαστικά όπως αλεπούδες, νυφίτσες, ασβοί, σκαντζόχοιροι, λαγοί, τυφλοπόντικες και διάφορες νυχτερίδες.

Στους καταρράκτες υπάρχουν πολλά μονοπάτια πεζοπορίας ενώ οργανώνονται και καταβάσεις canyoning.

Κηρέας

[35′ από το κάμπινγκ] Στη Βόρεια Εύβοια, στο δρόμο Χαλκίδας – Προκόπι – Μαντούδι βρίσκεται ο ποταμός Κηρέας. Το πλατανόδασος του Κηρέα, είναι ένα από τα ομορφότερα της Ελλάδας.

Ο Κηρέας πηγάζει από τα όρη Φτερίτσα, Πυξαριά, Μαυροβούνι, Καντήλι, ενώνεται με τον ποταμό Νηλέα και καταλήγουν στο Αιγαίο στην παραλία Κρύα Βρύση.

Τελέθριο

[2′ από το κάμπινγκ] Με υψόμετρο 970 μέτρων, το βουνό αυτό βρίσκεται στην βόρεια Εύβοια και απλώνεται από τις Ροβιές μέχρι την Αιδηψό.
 
Είναι διάσημο για την τεράστια ποικιλία της χλωρίδας του. Στα δάση του Τελέθριου, που ανήκουν στην κατηγορία ”Μικτά Μεσογειακά Δάση”, κυριαρχεί η πλατύφυλλος βελανιδιά. Το δάσος στα χαμηλότερα σημεία περιλαμβάνει πεύκα, κουμαριές, αδραχλιές κ.ά., ενώ σε μεγαλύτερο υψόμετρο υπάρχει παρουσία άλλων δασοπονικών ειδών, όπως χνοώδους δρυός και ποδισκοφόρου δρυός.
 
Έχει πολλά χαρτογραφημένα μονοπάτια πεζοπορίας και διαδρομές για 4Χ4 και ποδήλατο.

Λίμνες Σκαλιστήρη

[25′ από το κάμπινγκ] Εκεί που δεκαετίες έκανε την εξόρυξη λευκόλιθου το συγκρότημα Σκαλιστήρη, σήμερα η φύση μεγαλουργεί. Έχει επουλώσει τις πληγές της και έχει δημιουργήσει μια πραγματική «ζωγραφιά» από 12 λίμνες.

Όρος Κανδήλι

[25′ από το κάμπινγκ] Το Καντήλιο ή Κανδήλιο ή Καντήλι είναι βουνό της Εύβοιας με μέγιστο υψόμετρο 1.246 μέτρα. Βρίσκεται προς το βόρειο τμήμα του νησιού, κατά μήκος των παραλίων του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου.

Η ανατολική του πλευρά καλύπτεται από πυκνή βλάστηση, κυρίως πεύκων (χαλέπιο – Pinus halepensis, μαύρη – Pinus nigra) και Κεφαλληνιακή ελάτη (Abies cephalonica). Στη βόρεια και ανατολική άκρη της περιοχής υπάρχουν ορυχεία σε λειτουργία ενώ η δυτική του πλευρά έχει φτωχότερη βλάστηση. Στα νότια συνδέεται με το μεγαλύτερο βουνό της Εύβοιας, την Δίρφη.

Παρά το χαμηλό του ύψος η “αγριάδα” του προσφέρει μοναδικές εμπειρίες στους περιπατητές που θα τολμήσουν να διαβούν τη δυτική πλευρά του.

Μεγάλο & Μικρό Λιβάρι

[35′ από το κάμπινγκ] Είναι δύο αβαθείς λιμνοθάλασσες όπου βρίσκουν τροφή και ξεκούραση σπάνια πουλιά την εποχή της αποδημίας. Μέρος της επιφάνειάς τους καλύπτουν καλάμια, βούρλα και νούφαρα, ενώ στις όχθες υπάρχουν πόες, θάμνοι και καλλιέργειες. Εδώ βρίσκουμε πάπιες, βουβόκυκνους, φοινικόπτερα, χουλιαρομύτες, χαλκόκοτες, πολλά είδη ερπετών και βίδρες. Στο βόρειο όριο της λιμνοθάλασσας Μεγάλο Λιβάρι βρίσκεται μία μονάδα παραγωγής γόνου ψαριών. Το Μικρό Λιβάρι βρίσκεται πλάι στην παραλία Τσοκαΐτη. Ολόγυρα υπάρχουν πυκνοί καλαμώνες και περιμετρικά υπάρχει αγροτικός δρόμος. Οι δύο λιμνοθάλασσες μαζί με το Δέλτα του ποταμού Ξεριά, το Υδροχαρές Δάσος Αγίου Νικολάου (800 μ. Ν των Κανατάδικων), και την Παράκτια Θαλάσσια Ζώνη, έχουν ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 και έτσι υπάγονται σε καθεστώς ειδικής προστασίας.

Το Μεγάλο Λιβάρι από την άλλη -ειδικά όταν πέφτει βαρυχειμωνιά- έχει να προσφέρει πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ειδών, με κυρίαρχους τους Βουβόκυκνους (Cygnus olor), τους Αργυροτσικνιάδες (Casmerodius albus), τα Σφυριχτάρια (Anas penelope), τις Φαλαρίδες (Fulica atra) και τους Καστανοκέφαλους Γλάρους (Croicocephalus ridibundus). Αξιοσημείωτες είναι οι καταγραφές ομάδων Βαλτόπαπιας (Aythya nyroca) και Χαλκόκοτας (Plegadis falcinellus). Μερικά από τα highlights είναι οι χαμηλές πτήσεις ενός Βαλτόμπουφου (Asio flammeus)… H εντυπωσιακή άφιξη μιας ομάδας Αργυρογλάρονων (Chlidonias leucopterus)… Κι ένα από τα πιο φαντασμαγορικά περάσματα εκατοντάδων Κιτρινοσουσουράδων (Motacilla flava -και τα 3 υποείδη), που βάφουν κίτρινη όλη τη χερσαία έκταση! Άξια αναφοράς είναι τα 6-8 ζευγάρια αναπαραγόμενων Κοκκινοσκέληδων (Tringa totanus) και τα 3-4 Καλαμοκανάδων (Himantopus himantopus)

Καταρράκτες Παπάδες

[30′ από το κάμπινγκ] Βρίσκονται στην περιοχή από το χωριό Παπάδες προς το χωριό Αγδίνες. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από μοναδική ποικιλία βλάστησης όπου συναντά κανείς την προστατευόμενη Ευβοϊκή Δρυ, τον Φράξο, τον Ιταμό (ίσως το μακροβιότερο δέντρο της Ευρώπης) και Μαύρη Πεύκη. 

Εντυπωσιακά δέντρα ριζωμένα στα βράχια, μαζί με τους παράξενους γεωμορφολογικούς σχηματισμούς και τις υδατοπτώσεις συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο και χαρίζουν μια εμπειρία ζωής στον επισκέπτη. Οι καταρράκτες έχουν υψόμετρο 500 μέτρα περίπου, από την επιφάνεια της θάλασσας.

Καταρράκτης Κρέμαση

[30′ από το κάμπινγκ] Κρυμμένος από την πυκνή βλάστηση, σε ένα δύσβατο σημείο μέσα στο δάσος ανάμεσα στα χωριά Μηλιές – Αγδίνες – Κρυονερίτης, υπάρχει ο καταρράκτης με την ονομασία Κρέμαση. Δημιουργήθηκε από τις πήγες του ποταμού Ξηριά.

Καταρράκτης Γερακιού

[40′ από το κάμπινγκ] Πέντε χιλιόμετρα μακριά από το Πευκί βρίσκετε το χωριό Γερακιού, περίπου 700 μέτρα πριν το χωριό σε μια όμορφη τοποθεσία βρίσκεται ο καταρράκτης της Γερακιού.