Σε αυτό το χωριό βλέπεις καθημερινά ένα νοιάξιμο… βλέπεις ο γείτονας να βοηθάει να στήσει ένας νεοφερμένος τη σκηνή του… βλέπεις καλέσματα για ένα τσίπουρο με μεζέ… βλέπεις να αρρωσταίνει κάποιος ξαφνικά στις 3:00 τα μεσάνυχτα και να τον πηγαίνει ένας άγνωστος στο ιατρικό κέντρο… βλέπεις να σπάει το πόδι της μια κυρία και να την πηγαίνουν οι γείτονες μέχρι τη Χαλκίδα στο Νοσοκομείο (αφού λείπει Αθήνα ο σύζυγος της)… βλέπεις να δανείζουν ένα ποδήλατο σε ένα παιδάκι που δεν έφερε… βλέπεις να χαρίζει κουβάδες με φρέσκα ψάρια σε διάφορες οικογένειες ένας ψαράς-κατασκηνωτής ή να περνάει σκηνή σκηνή ένας άλλος για να κεράσει την σούπερ ψαρόσουπα του… βλέπεις να τρέχουν 10 άντρες να βοηθήσουν έναν βαρκάρη να βγάλει γρήγορα τη βάρκα του να μην την βρει το μπουρίνι στη θάλασσα… βλέπεις άντρες που φεύγουν για δουλειά Δευτέρα με Παρασκευή γιατί νιώθουν σιγουριά ότι κάποιος θα βρεθεί να βοηθήσει την οικογένειά τους αν συμβεί κάτι… βλέπεις κάποιον να τρέχει σε ένα μπουρίνι να βοηθήσει τους γείτονες να στερεώσουν τη σκηνή… βλέπεις μια μαμά να φροντίζει τα παιδιά μιας άλλης άγνωστης μαμάς.

          Σε αυτό το χωριό βλέπεις τον αλληλοσεβασμό… βλέπεις ανθρώπους με διαφορετικά πολιτικά, θρησκευτικά πιστεύω ή σεξουαλικές προτιμήσεις να κάθονται στο ίδιο τραπέζι να πιουν μπύρα και να συζητήσουν χωρίς αντιμαχία.

          Σε αυτό το χωριό βλέπεις οικειότητα και απλότητα στις σχέσεις… βλέπεις αμέτρητο κόσμο που έρχεται μόνος του για διακοπές και μένει 10-15 μέρες. Νιώθει ασφαλής και ξέρει ότι τον περιμένει μια μεγάλη παρέα.     

          Σε αυτό το χωριό βλέπεις το «παράδοξο»… οι εργαζόμενοι, οι «πελάτες» και ο ιδιοκτήτης με την οικογένεια του να είναι συγκάτοικοι στον ίδιο χώρο 24/24 ώρες. Χρησιμοποιούν τις ίδιες εγκαταστάσεις, τρώνε τα ίδια φαγητά από τη ταβέρνα, πάνε για μπάνιο στην ίδια παραλία και είναι όλοι μια μεγάλη παρέα, μια οικογένεια.

          Σε αυτό το χωριό βλέπεις κάθε στιγμή φιλία, φιλοξενία, νοιάξιμο, ευγένεια, ασφάλεια, αλληλοσεβασμό, καλοσύνη, ανεκτικότητα, προστατευτικότητα, στοργή, αρμονία, κατανόηση.

          Εγώ απλά είμαι πολύ υπερήφανος για τους «συντοπίτες» μου και είναι τιμή μου το να προστατεύω και να βελτιώνω αυτό το χωριό κάθε χρόνο για να το χαίρονται τέτοιοι άνθρωποι.